Met vestigingen in Bree en het Nederlands-Limburgse Neeritter profileert ABB&Z zich al jaar en dag als specialist in renovatie en restauratie van klassieke en historische bouwwerken. ABB&Z garandeert een totaalpakket van advies tot oplevering en dat voor zowel lokale besturen, overheden, woningcorporaties als particulieren. Bijna 40 jaar geleden hield Will Baselmans het bedrijf boven de doopvont. Vandaag staat Will nog altijd aan het roer en lijkt de opvolging verzekerd dankzij de 22-jarige zoon Dilaan, een jeugdige zeldzaamheid in
de restauratie- en renovatiesector.

ls hoofdaannemer verzorgt ABB&Z de volledige uitvoering, van sloopwerken tot de volledige renovatie en restauratie. In de eigen timmerwerkplaats beschikt de specialist over moderne machines om aangetaste ramen en deuren en elementen in hun oude stijl terug te brengen of te voorzien van nieuwe detailleringen. Ook over de nazorg en het onderhoud kan ABB&Z zich ontfermen zodat de kwaliteit, maar ook de waarde van het gebouw over een langere periode blijft behouden. Dilaan Baselmans neemt vandaag binnen het bedrijf de rol van bestuurder op zich. En dat op 22-jarige leeftijd. “Ik heb mechanica gestudeerd, maar tijdens schoolvakanties werkte ik steevast in het bedrijf van mijn vader”, verduidelijkt Dilaan. “Zo kwam ik in contact met restauratie van kerken, monumenten, windmolens… Vandaag ben ik 22 jaar en officieel ben ik nu 3 jaar actief in het bedrijf.”

De oorsprong voor die fascinatie voor erfgoed en restauratie moeten we dus niet te ver gaan zoeken?

Dilaan Baselmans: Het werd al snel duidelijk dat ik veel affiniteit had met oude gebouwen die veel passie uitstralen. Daarmee bezig zijn
ligt mij veel meer dan een hele dag aan in een loods aan een machine staan. Dat ik snel mee in het bedrijf van mijn vader zou stappen, voelde dan ook als een logische keuze. Zelfs als kind ging ik met mijn vader mee. Ik kreeg uitleg van oude molenaars, die op het hun beurt
heel leuk vonden om hun passie over te dragen aan een negenjarige. Ook mocht ook vaak achter de schermen kijken zodat ik een goed zicht kreeg op alle technieken en mechanismen.

Besef je dat je een uitzondering bent in de sector?

Ik ken wel enkele dertigers die gepassioneerd zijn door erfgoed en restauratie, maar iemand van mijn eigen leeftijd ben ik nog niet tegengekomen. Wat mij vooral aanspreekt vandaag is het ambacht. Een rechte muur van 100 m lang optrekken in twee dagen zegt mij
niets, maar mijn tijd nemen om een bepaald onderdeel te restaureren en opnieuw een origineel karakter
te geven, vind ik geweldig. En ieder project is anders. Vroeger had iedere lokale timmerman zijn manier van werken en bouwen. Dat betekent dat ook wij vele verschillende oude technieken tegenkomen. En ook wat bouwmaterialen betreft zijn er grote verschillen. Aan de Maaskant vind je veel maaskeien of lavasteen, terwijl we in ZuidLimburg veel mergel- en natuursteen tegenkomen.

Het ambachtelijke werk is iets wat je al doende hebt geleerd?

Inderdaad. Doorheen de jaren word je die technieken meester, van metselwerken tot houtbewerking. En het is een continu proces want nog elke dag leer ik bij. En dat geldt ook voor mijn vader. Ook dat maakt de job zo interessant, je blijft groeien.

Eind mei 2023 zette je een waterrad op om jongeren te laten zien wat erfgoedrestauratie inhoudt. Zijn dit soort initiatieven
nodig om deze specifieke sector meer bekendheid te geven?

Ik vind van wel. Er is een chronisch tekort aan vakmensen, zeker in de restauratiesector. Het blijft jammer dat scholen niet harder inzetten op restauratie en renovatie. Wanneer je een opleiding houtbewerking volgt, dan leer je wel een nieuwe kast maken of een dak bouwen, maar je leert niet over de technieken van vroeger. Het waterrad interesseerde de jongeren zeker wel, maar je voelt dat er weinig ruimte is om er
echt een passie voor te ontwikkelen. Er is het gebruikelijke lespakket en daar stop het doorgaans. En niet iedereen heeft thuis een atelier om
op zichzelf met oude stukken bezig te zijn. De volledige bouwsector blijft in het onderwijs vandaag nog onderbelicht, maar voor restauratie bestaat er vandaag zelfs nog geen specifieke opleiding. Er is dus nog werk aan de winkel.

Gelukkig bewijs jij dat er voor jongeren wel degelijk een mooie toekomst is weggelegd in de restauratiesector.

En ik ben er 100 procent zeker van dat ik dit niet snel, of zeg gerust nooit, beu zal worden. De kans dat ik dit tot aan mijn pensioen blijf
doen, is behoorlijk groot. En zoals ik al aanhaalde heb ik nog heel veel te leren. Want makkelijk is het zeker niet. We werken bijvoorbeeld samen met een orgelrestaurateur uit de buurt. Hij vertelde onlangs nog dat tot 20 jaar ervaring nodig is om echt zelfstandig aan een orgel te kunnen. Omdat het zo’n complex werk is. Maar anderzijds maakt dat de job ook zo waardevol. De voldoening wanneer je een historisch gebouw of stuk in ere hebt hersteld, is heel erg groot.